ÖYLE BİR NESİL TÜREDİ

Öyle bir nesil türedi, şaşıp kaldım,

Kul hakkını yerken, hep “Hak!” sayan.

Besmele çekip el açar dua,

Yürekler kararmış, vicdan da huda. 

Öyle bir nesil türedi, ne cana saygı, 

Ne sevgi, ne merhamet, ne insanlık kaldı. 

Bir damla menfaat uğruna her şey feda, 

Gözleri kör eden bir hırs, dünyayı sardı. 

Hırsızlık erdem oldu, aldatmak meziyet,

Yalan her daim doğruya eziyet,

Yalanlar saray oldu, hakikat yıkıldı, 

Çıkar uğruna sessiz kaldık, nerde adalet ?

Öyle bir nesil türedi ki haram helal, 

Ayrım yapamıyor, bozulmuş her hâl. 

Bir yanda lüks sofralar, bir yanda açlık, 

İnsanlık yok oldu, bu nasıl bir varlık! 

Öyle bir nesil türedi, örnek nesillerden, 

Utanmayı unuttu, utanmaz yüzlerden. 

Edep, hayâ, hürmet geçmişte kaldı, 

Vicdan ise para için pazarlık yaptı. 

Ahlak dedik, güldüler, değer dedik, hor gördüler,

Ana-baba mirasını, yanlış yolla sürdürdüler.

Hakikati ararken karanlığa daldılar,

Hırs ve kibirle kalplerini yaktılar.

Ama hâlâ umut var, sönmüş değil ateş, 

Bir nesil uyanır elbet, bir gün yeniden. 

Erdemle yükselir, sevgiyle doğrulur, 

Doğruyu bulup insanlıkta yoğrulur. 

Öyle bir nesil türesin ki sevgi dolu,

Kul hakkını bilen, dürüst ve yolu.

İnsanlığı dirilten, adaleti bilen,

Aydınlık yarınlara umutla giden.